Titels geven

Eén van mijn lezers vroeg: “hoe kom je nou op een idee voor een beeld, en hoe kom je op een titel”?

Nou, dat is elke keer weer anders, een enkele keer zie ik in het stuk hout een vorm die ik er alleen nog maar hoef uit te halen, maar soms staat een stuk hout jaren in een hoek voor ik eindelijk een idee heb wat ik ermee kan.

In het algemeen is het zo dat uitgaande van een thema een onderwerp zich aandient. Toen ik actief bezig was met handen als thema kon ik  d.m.v. schetsen of het maken van een voorstudie tot een idee komen. Maar het kon ook zo gaan dat ik begon met beeldhouwen en dan vanuit de vorm die ontstond een idee verder kon ontwikkelen en uitwerken.

Omdat ik het geen probleem vind om met oud hout te werken, waarin schroeven of spijkers zaten of waarin houtrot heeft toegeslagen, kan het materiaal mij een heel eind op weg helpen waarbij ik pas in later stadium tot een vormuitwerking kom, binnen de mogelijkheden die het materiaal biedt.

Een titel aan een object geven is een leuke en serieuze bezigheid, waarbij ik dankbaar gebruik maak van het enorme arsenaal aan beeldmateriaal dat in mijn geheugen ligt opgeslagen na de jaren lesgeven als kunsthistoricus en vakdocent kunstvakken. Daarbij merk ik dat ik in mijn werk invloeden kan aanwijzen vanuit dat overvloedige beeldmateriaal.

Maar….. hoe zit het dan met originaliteit? Aha, een boeiende vraag stel ik me daar.

Ik beschrijf een voorbeeld, waarin de bron voor mij, pas achteraf, herkenbaar is. Zou het onbewuste breindeel die invloed hebben uitgeoefend?

Op het plafond van de sixtijnse kapel in Rome is het beroemde frescofragment te zien waarin God zijn hand strekt naar Adam. In mijn beeld  “ Touch” zag ik dat gebaar terug, pas lang nadat het beeld al af was. De titel komt dan van het fresco fragment waarin de aanraking bijna zichtbaar is. Geen bewuste inspiratie, maar achteraf een herkenning. En dat zie ik vaker in mijn beelden, en het verrast me.

Giving titles…….

One of my readers asked me: “ How do you come up with ideas for a statue, or a title”?

Well, that differs every time. It happens that I see a piece of wood and straightaway the perfect form, and I just have to carve. But there are also times a piece of wood is just standing in a corner before I finally have an idea what to do with it.

In general a subject presents itself from a certain theme. At the time when I was working on the theme ‘Hands’ I could form an idea while sketching or studying. But, it could also very well be that I started working the wood and an idea developed from the shape that was created.

I do not mind working with old wood; wood which contains nails or screws, or shows manifestations of dry rot at times helps me along. In a later stage I see a certain form taking shape within the possibilities the material itself offers.

Giving a title to an object is a fun and serious business. I gratefully use the enormous amount of images I have stored in my mind during the years I taught art history. I often notice that I can point at certain influences from those images. But…. what about originality? Indeed an interesting question I ask myself.

Let me describe an example of a case in which I recognised the source subsequently. Could it be the subconscious part of the brain?

The ceiling of the Sistine chapel shows the famous fresco fragment of Gods hand reaching towards the hand of Adam. I recognized that gesture in my statue ‘Touch’ long after it was finished. The title is from the fresco fragment which shows the two hands almost touching. Not a conscious inspiration, recognition afterwards. I often see that in my statues and that surprises me.